‍از زمان حاکمیت کودتاچیان خلق و پرچم و تجاوز روسها، زنان افغان قربانی جنایات بیشماری شده و با ورود جنایتکاران تنظیمی در ۸ ثور ۱۳۷۱ روزگار سیاهتری را تجربه نمودند.

‍در۸ ثور ۱۳۷۱، تنظیم های هشت ثوری وارد کابل شدند. هر تنظیم برای به دست آوردن چوکی و قدرت در گوشه و کنار کابل حکومت خود را ایجاد کرده بودند. در طول پنچ سال حاکمیت شان جنایات بی شمار در حق ملت ما انجام دادند، کوبیدن میخ بر فرق مردم، بریدن پستان زنان، تجاوز جنسی، سوختاندن مردم در کانتینرها، چور و چپاول موزیم کابل و تمام دارایی های کشور و قتل ۷۵ هزار کابل می باشد.

‍نوزدهم جدی یکی از روزهای سیاه تاریخ کشور ماست درست نوزده سال قبل از امروز در ولایت بامیان ولسوالی یکاولنگ طالبان ددمنش بیشتر از 300 تن از هموطنان بی دفاع ما را که بیشتر شان جوانان بودند در یک روز تیرباران کردند.

‍وقتی به این ولسوالی وارد شوید به مشکل خانواده ای را پیدا می کنید که در این قتل عام یکی از عزیزان خود را از دست نداده باشند.

‍باوجودی که طالبان از زمان حاکمیت شان تا امروز جنایات بیشماری را در ولایات مختلف در حق مردم ما انجام دادند، ولی امریکا و دولت افغانستان تلاش دارند که مانند برادران تنظیمی و هم کیشانی خلقی و پرچمی شان در این دولت شاریده بدون محاکمه شریک شودند.

‍ گزارش از سایت رادیو آزادی محفل انجمن اجتماعی دادخواهان افغان

‍شماری از فعالان جامعه مدنی و اعضای خانواده‎های قربانیان جنگ‎های گذشته می‎گویند، مجرمین جنگی باید بگونه حتمی مجازات شوند.

‍آن ها روز سه شنبه در مراسمی که در پولیگون پلچرخی کابل به مناسبت روز جهانی حقوق بشر راه اندازی شده بود، انتقاد کردند که به داد شان هیچ نهادی رسیدگی نکرده است.

‍به گفته آن ها هنوز نیز برخی از مجرمین جنگی در افغانستان در قدرت هستند و آزادانه گشت و گذار می‌کنند.

‍مریم گفت پنج عضو خانواده اش در پولیگون پلچرخی زنده به گور شده است.

‍خانم مریم گفت که همه ساله در روز جهانی حقوق بشر از قربانیان یاد آوری می‌کنند اما به گفته او کسی نیست که به داد شان برسد.

‍او در کنار ده‌ها عضو دیگری خانواده های قربانیان چهار دهه جنگ روز سه‌شنبه در مراسمی به این مناسبت در پولیگون پلچرخی گفت که خواهان به محاکمه کشانیدن تمام مجرمین جنگی در این کشور هستند.