‍سیزده سال قبل از امروز، در ۱۴ اسد ۱۳۸۶ «انجمن اجتماعی دادخواهان افغان» بوسیله جمعی از بازماندگان قربانیان جنگ چند دهه اخیر ایجاد گردید. هدف از تاسیس انجمن؛ مستند سازی جنایات جنگی برای زمینه سازی محاکمه جنایتکاران در محاکم ملی و بین‌المللی بود، که تا اکنون به همت اعضا و هوادارانش برای رسیدن به آن تلاش می‌ورزد.

‍طی این مدت انجمن توانسته است با کمترین امکانات ممکن برنامه‌های متعددی را راه‌اندازی نماید، که از آن جمله؛ جمع‌آوری و مستندسازی اسناد واقعات گوناگون جنایت علیه غیرنظامیان، جمع‌آوری هزاران قطعه تصویر شهدای جنگ، رابطه‌گیری و تهیه گزارش از بازماندگان و خانواده‌های قربانیان، تحصن و راهپیمایی‌های بیشمار در تقبیح جنایت و دهشت گروه‌های جنایت‌پیشه، نمایشگاه‌های عکس کنار جاده‌ای در کابل و سایر ولایات، ساخت بنای یادبود برای قربانیان جنگ در پولیگون پلچرخی، چاپ و نشر کتاب و بروشورهای آگاهی‌دهنده، همکاری با نهادهای جهانی از جمله محکمه بین‌المللی جزایی (ICC)، پولیس هالند، دیده‌بان حقوق بشر و غیره، تلاش برای پیاده شدن عدالت انتقالی و متحد ساختن خانواده‌های شهدا برای دادخواهی و عدالت‌طلبی، بخشی از فعالیت‌های «انجمن اجتماعی دادخواهان افغان» بوده اند.

‍اینروزها در کنار سایر فجایع که دامنگیر مردم ماست، رهایی چند هزار تن از آدمکشان طالبی و حزب اسلامی که مرتکب جنایات تکان‌دهنده علیه هموطنان ما گردیده اند، مردم را سخت نگران ساخته است. اداره غنی همانگونه که «خط سرخ»اش در رهایی خطرناکترین تروریست بین‌المللی به نام انس حقانی را یکشبه به خط زرد بدل کرد، امروز نیز به دستور خلیلزاد پیاپی عناصر قساوت‌پیشه را از بند رها می‌کنند که اکثر شان دوباره به میدان‌های جنگ پیوسته باعث تشدید کشتار غیرنظامیان گشته اند. صلح فرمایشی با طالبان، حزب اسلامی و سایر گروه‌های جنایتکار به قیمت خون مردم ما و قربانی کردن عدالت بدست نمی‌آید. اگر اداره ترامپ برای مصرف تبلیغاتی انتخابات خود سرنوشت مردم ما را به بازی گرفته و زیر نام زیبای «صلح»، تروریست‌پروری می‌کند، اما بستگان قربانیان و عناصر عدالت‌طلب هرگز فریب این بازی‌ها را نخواهند خورد چون در عمل بار بار دیده اند که هرگونه سازش و ساخت و پاخت با باندهای تروریست و وابسته به دولت‌های منفور پاکستان و ایران و... آنان را در قتل مردم بی‌پناه ما درنده‌تر می‌سازد. یگانه راه رسیدن به صلح و رفاه در تامین بدون قید و شرط عدالت نهفته است و بس. با قربانی کردن عدالت، راه رسیدن به صلح روزتاروز طولانی‌تر و دست‌نیافتنی‌تر می‌شود.