دهم دسامبر، روز جهانی حقوق بشر، امسال نیز پیام امیدبخش برای مردم دردیده ما ندارد. ناامنی، فقر، بیکاری، مواد مخدر و انفجار و انتحار و بمباردمان‌های امریکا و ناتو هرروز از ما قربانی می‌گیرند. فساد، معامله‌گری‌های ضدملی و مزدورمنشی نظام حاکم کشور را به پرتگاه نابودی کشانیده و آنرا به میدان خطرناک رقابت‌های قدرت‌های منطقوی و بین‌المللی مبدل ساخته است. تروریست‌ها نه‌تنها سرکوب نشدند که وحشی‌ترین نوع آن که «داعش» باشد بصورت مشکوک روزتاروز قدرتمندشده هموطنان بی‌گناه ما را سلاخی می‌کند. ناقضان حقوق بشر و جنایتکاران جنگی آزادانه زیر سایه نیروهای خارجی مصروف امتیازگیری بوده و با آرامش خاطر به جنایات خود ادامه می‌دهند.

حکومتی که پس از ۲۰۰۱ زیر نام «مبارزه علیه تروریزم» و تامین «حقوق زنان» به کمک بی٥٢ در کشور ما شکل گرفت، بدنام‌ترین تروریستان و ضدزن‌ترین عناصر و گروه‌ها را بار دیگر بر مردم مسلط ساخت. نوکران ۷ثوری روس، رهبران تنظیم‌‌های ۸ثوری ساخت پاکستان و ایران و حتی ستم‌پیشگان طالبی به جای اینکه پس از محاکمه پشت میله‌های زندان قرار گیرند؛ توانستند در تبانی با تکنوکرات‌های برگشته از غرب به بلندترین پست‌های دولتی برسند و شامل نازپرورده‌های غرب گردند. آنان نه‌تنها مانع بلندشدن کوچکترین صدای عدالت‌خواهی بودند، بلکه با تصویب قوانین مسخره معافیت از پیگرد و محاکمه، آخرین میخ را بر تابوت «عدالت» و «حقوق بشر» کوبیدند.

درین میان نقش بعضی نهادهای پروژه‌ای «عدالت» در جهت کتمان حقایق و به بیراهه کشاندن افکار عمومی کمتر از خود جنایتکاران نبود. صدها صفحه اسناد جمع‌آوری شده از جنایات چند دهه گذشته بدون انتشار زیر زده شد تا منافع ناقضان حقوق بشر و دزدان حاکم حفظ گردند،‌ میلیون‌ها دالر زیر نام «عدالت انتقالی» و «تامین حقوق زنان» به جیب انجیوها سرازیر شد اما بخش اعظم آن زیر نام‌های زیبا و با عوامفریبی،‌ درست برعکس برای ماست‌مالی جنایات گذشته و فراموشی تحقق عدالت به مصرف رسید. صدها فاجعه هولناک در کابل و ولایات کشور اتفاق افتاد اما هیچ اقدامی جهت به محاکمه کشانیدن عاملان آن صورت نگرفت، بلکه با گذشت زمان عمدا به باد فراموشی سپرده شد. فرخنده در چندمتری ارگ در آتش جهل و تعصب وحشی‌صفتان سوخت اما باوجود موج اعتراضات مردمی، عدالت بصورت شایسته در موردش تا کنون عملی نگردیده، قاتلان اصلی آزاد اند

اخیرا محکمه بین‌المللی جزایی (ICC) با دیدن جو معافیت در کشور، خواستار فرستادن تیمی برای بررسی جنایات جنگی پس از ۲۰۰۳ شد، اما چون داخل شدن پای این محکمه می‌توانست انبوهی از دهشت و وحشت نیروهای امریکایی و ناتو، اربکی‌ها، احزاب ستمگر از نوع جمعیت، جنبش، حزب اسلامی، وحدت و... پرده بردارد، ارگ با شیوه‌های گوناگون مانع فعالیت آن در افغانستان گردیده است. حکومتی که خود معجونی از جنایتکاران بوده و «قصاب کابل» را با امکانات سفارت امریکا و اتحادیه اروپا عروسک‌گونه به کابل بیاورد، خود عملا متهم اصلی در هرگونه نقض حقوق‌بشر بوده بنا نمی‌خواهد یک نهاد مستقل و قبول‌شده جهانی که رسما عضویت آنرا نیز دارد، وارد میدان شده کاری انجام دهد؟ اما اگر زمانی سیاست‌های غرب ایجاب نماید، امکان آن می‌رود تا چند مهره بی‌ارزش و کم‌زور قربانی معامله آنان جهت انعکاس رسانه‌ای و اکت و اداهای «عدالت‌خواهانه» شان گردد، حتی وقوع این رویداد نیز دور از تصور به نظر می‌رسد.

«انجمن اجتماعی دادخواهان افغان» معتقد است؛ با اتکا به ناقضان حقوق بشر که خود مسبب این همه بدبختی شده اند، نمی‌توان به صلح، عدالت و بهروزی رسید. نهادهای واقعی عدالت‌طلب، شخصیت‌های مستقل و باوجدان، خانواده‌های قربانیان و تمام مردم دست به دست هم داده و در یک بسیج عمومی صدایمان را بلند کنیم در غیر آن روزهای فاجعه‌بارتر و خونین‌تر را انتظار داشته باشیم. فقط تحقق عدالت کلید حل قضیه افغانستان است.

با آنکه «انجمن اجتماعی دادخواهان افغان» در هر حرکت و برنامه‌اش، خواست‌های مشخص خود را ابراز داشته است، اینک نیز بار دیگر آنرا تکرار می‌کنیم:

۱- ما خواهان برکناری فوری تمامی جنایتکاران دوران حاکمیت وطنفروشان خلق و پرچم، خرمستی های تنظیم‌ها، امارت وحشت قرون وسطایی طالبان و دوران بعد از آن تا امروز، از وظایف دولتی شان هستیم.

۲- ما خواهان محاکمه تمامی متهمان به جنایت و خیانت سه دهه اخیر در یک محکمه باصلاحیت و بیطرف ملی و بین‌المللی می‌باشیم.

۳- ما خواهان قطع فوری کشتار مردم غیرنظامی به وسیله نیروهای امریکایی و ناتو هستیم و باید جنایات جنگی این نیروها به دادگاه‌های جهانی کشانیده شود. دادن هرگونه مصونیت قضایی به آنان را خیانت به خون مردم خود می‌شماریم.

۴- ما خواهان کشف تمامی گورهای دسته‌جمعی کشف ناشده و بررسی جدی گورهای دسته‌جمعی کشفشده در هر دوره‌ای از جنایت می‌باشیم.

۵- ما نامگذاری اماکن و جادهها به نام جنایتکاران را شدیداً محکوم میکنیم و آن را توهین و بیحرمتی به خون شهیدان معصوم خود می‌دانیم.

۶- ما تقاضا داریم تا بنای یادبودی به نام ناپدیدشدگان گمنام اعمار گردد و محلهای به نام «مزار شهدا» مختص گردد تا اجساد گورهای دسته‌جمعی با اعزاز و اکرام در آن دفن گردند.

۷- ما از تمامی وطنداران خویش در سرتاسر افغانستان که برادران و خواهران، اقارب و عزیزان وجگرگوشههای خود را طی بیش از سی سال اخیر از دست داده اند تقاضا مینماییم تا با ما تماس گیرند و چگونگی شهادت و ناپدید شدن آنان را با ما در میان گذاشته در تلاشهای ما به خاطر محاکمه عاملان این فجایع سهیم گردند.

۸- متحد شویم تا صدای ما رسا تر و نافذتر گردد!

انجمن اجتماعی دادخواهان افغان

۱۷ قوس ۱۳۹۶ (۸ دسامبر ۲۰۱۷)

موبايل: ۰۷۰۷۸۰۳۵۶۰

ایمیل: این آدرس ایمیل توسط spambots حفاظت می شود. برای دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید

ویب سایت: www.saajs.org

آدرس پستی: پست بکس شماره ۹۸۰، کابل، افغانستان