چهارده سال قبل از امروز به تاریخ 19 جدی 1379 در ولسوالی یکاولنگ ولایت بامیان بیشتر از 300 نفر توسط طالبان بربرصفت به قتل رسیدند. بازماندگان شهدای یکاولنگ به تاریخ 19 جدی 1393 روز جمعه در مسجد امام صا‌دق محفلی جهت یادبود از شهدای معصوم یکاولنگ برگزار کردند که در آن حدود 2500 زن و مرد اشتراک نموده بود.
ویدا احمد رئیس «انجمن اجتماعی دادخواهان افغان» نیز در این محفل اشتراک نموده به مردم یکاولنگ تسلیت گفت و خاطرنشان نمود که باید علیه عاملین این جنایت نابخشودنی و جنایت‌ کاران چهار دهه گذشته متحد شده و خواهان محاکمه آنان شویم.

امروز چهارده سال از قتل‌عام یکاولنگ گذشت. در ۱۹ جدی ۱۳۷۹ طالبان با بیرحمی تمام بیش از ۳۰۰ تن از هموطنان رنجدیده ما را در قریه‌های كته‌خانه، بيد مشكين، مندیک، کلیگان، كشكك، آخندان، سرآسياب، دره‌علی وغیره به گلوله بسته وحشت آفریدند. مرد، زن، پیر و جوان همه به خون افتادند و برای روز ها اجساد آنان با خون و برف نقش زمین گشت. طالبان که جز قتل، کشتار و نابودی داشته های مادی و معنوی مردم چیزی به همراه نداشتند، هرجا رسیدند جز مرگ و ماتم و بربادی هدیه‌ای به ملت نداشتند. به آتش کشیدن تاک‌زار های شمالی، آتش زدن مرکز ولسوالی خواجه‌غاز در تخار، قتل عام های مزار و یکاولنگ، تخریب پیکره های بزرگ بودا در بامیان، اعدام‌های صحرایی و قطع دست و پا، محصور ساختن زنان در چهاردیواری خانه و جنایات بیشمار دیگر بخشی از کارنامه‌ی سیاه آنان را طی چند سال حاکمیت خونین شان تشکیل می‌دهد که هرگز از حافظه ملت و تاریخ زدوده نخواهد شد. پس از فروپاشی حاکمیت قرون وسطایی طالبان و تشکیل حکومت تحت حمایت امریکا نه تنها گامی در جهت تامین عدالت برداشته نشد، بلکه جنایتکاران سه دهه گذشته بار دیگر بر سرنوشت مردم حاکم گردانیده شدند. مزدوران روس؛ قاتل هزاران فرزند آزادیخواه کشور در کنار شرکای جرم تنظیمی شان و تکنوکرات های بازگشته از غرب همراه با عناصر تاریخ‌زده طالبی در یک مغازله بیشرمانه هم دیگر را در آغوش گرفته و آخرین میخ را بر تابوت دموکراسی و عدالت کوبیدند. به دلیل همین سیاست برائت جنایتکاران از محاکمه و عدالت است که افغانستان روزتاروز در آتش جنگ و خشونت و بربادی و فساد غوطه‌ور شده می‌رود.

شرکت سهامی مولود رسواترین انتخابات جهان نیز مانند حکومت کرزی تمایل برای پرداختن به موضوع عدالت و دادخواهی ندارد، چون بدنام‌ترین ناقضان حقوق بشر ستون های اصلی آن را تشکیل می‌دهد. پس با اتکا به این واقعیت، چشمداشت تامین عدالت از این دولت لرزان، رویای دست نیافتنی خواهد بود. و تاریخ به ما می‌آموزد که تا وقتی عدالت برقرار نگردد، هیچ کشوری روی امنیت و خوشبختی و سعادت را نخواهد دید.

به تاریخ 19 جدی 1379، طالبان ددمنش صدها هموطن مظلوم ما را در یکاولنگ بامیان با وحشت تمام قتل‌عام کردند. «انجمن اجتماعی دادخواهان افغان» یک بار دیگر تصاویر و لیست قربانیان این فاجعه المناک را انتشار داده به خون پاک شهیدان بی گناه سوگند یاد می‌کند که تا محاکمه و مجازات عاملان چنین جنایت نابخشودنی دست از تلاش و دادخواهی برنخواهد داشت.

٢۰ قوس ١٣٩۳ (١۱ دسمبر ٢٠١۴): «انجمن اجتماعی دادخواهان افغان» بخاطر یادبود از قربانیان دوره سیاه میهنفروشان خلق و پرچم بر قبرهای جمعی جانباختگان در پولیگون پلچرخی اکلیل گل گذاشت.
در این مراسم تعداد وسیع از فامیل های قربانیان شرکت نموده بودند که در سخنرانی های شان از خاطرات تلخ آن روزگار و ناپدید شدن عزیزان شان یاد نمودند.

۱۷، ۱۸ و ١٩ قوس ۱۳۹۳ (۸، ۹ و ١٠ دسامبر ۲۰۱۴): «انجمن اجتماعی دادخواهان افغان» به مناسبت «روز جهانی حقوق بشر»، «هفته قربانیان» و تقبیح جنایات و وحشیگری‌های بیش از سه دهه گذشته برنامه‌های را در شهر کابل راه اندازی نمود. در کنار گردهمایی، گذاشتن اکلیل گل بر قبرهای جمعی افشار، حضور بر ساحه گورهای جمعی در پولیگون پلچرخی و ادای احترام به هزاران شهید بی گور و بی نشان، «نمایشگاه عکس» یکی دیگر از برنامه‌های انجمن بود که به مدت سه روز در قصر دارالامان با نصب پوسترها و هزاران عکس از قربانبان جنایات بیش از سه دهه برگزار شد.
خانواده‌های قربانبان از برنامه های انجمن در راستای دادخواهی و به محاکمه کشانیدن جنایتکاران جنگی استقبال نمودند و این برنامه‌های ولو کوچک را روزنه‌ای برای تامین عدالت خواندند.

۱۶ قوس ۱۳۹۳ (۷ دسامبر ۲۰۱۴): گردهمایی «انجمن اجتماعی دادخواهان افغان» و جمعی از خانواده‌های قربانیان به مناسبت «روز جهانی حقوق بشر»، «هفته قربانیان» و تقبیح جنایات و وحشیگری‌های بیش از سه دهه گذشته و به ادامه آن گذاشتن اکلیل گل بر قبرهای جمعی افشار

The Social Association of Afghan Justice Seekers (SAAJS) marks the Universal Human Rights Day in Afghanistan, where scores of civilians and innocent people fall victims of criminals every day. Dreadful corruption in all ranks of government, explosions and suicide attacks, awful increase in production and smuggling of narcotics, empowerment of criminal and mafia bands, oppression on women and children, unemployment, insecurity and thousands of other problems are being sustained by our people. Orgun and Yahyakhil are bleeding, Maryams and Qudsias are buried with all their dreams, but perpetrators of such crimes continue their shameful life.

In the last four decades, we have experienced different types of cruelty. Russian lackeys murdered thousands of our freedom lovers, Jehadi criminals beside their numerous atrocities gifted all material and moral values of our country to their foreign masters, the medieval-minded Taliban also committed all kinds of crimes and brutalities against our people. And finally after military invasion of US to Afghanistan and installing of Karzai government, not only the people were not freed from the criminals of last three decades, but once again a dreadful triangle comprised of criminals and human rights violators, came to power and in the past 13 years they were changed into dangerous bands.

د «افغان نیاو غوښتونکو ټولنیز انجمن» سږکال د دسمبر لسمه د بشري حقوقو نړیواله ورځ پداسې حال کې لمانځي چې د جنایتکارانو په لاس ښکار ګرځیدليو بې ګناه او ملکي قربانیانو نوم‎لړ ورځ تربلې اوږدیږي. حکومتي دستګاه کې بې پرې فساد، چاودنې او ځانمرګي، د مخدره توکو بې ساری تولید او قاچاق، د انسان وژونکو او مافیایي بانډونو ملاتړ، پر ښځو او کوچنیانو ظلم او زیاتی، بیکاري، ناامني او نورې زرګونې ستونزې زموږ د وګړو پر اوږو ټاله کیږي. د ارګون او یحیی خیلو وینې له سترګو څاڅي، د مریم او قدسیې د هیلو پیټی نیمګړی پاتې شو، لیکن د دې ټولو جنایتونو عاملان زموږ په برخلیک باندې خپلې ناوړې واکمنۍ ته ادامه ورکوي.
تیرو دریو لسیزو په لړ کې زموږ هیوادوالو ډولاډول جنایتونه وازمایل، د روس چوپړو د دې خاورې زرګونه آزادي غوښتونکي بچیان په ګولیو سوري کړل، تنظیمي جنایتکارانو د بې شمیرې وژنې ترڅنګ د هیواد مادي او معنوي شتمني لوټ کړې او یا هم خپلو بادارانو ته یې ډالۍ کړې، د طالبانو تورو لښکرو هم د خپلو تنظیمي نیکونو په څیر له هیڅ ډول جنایت څخه لاس وانه خیست او په پای کې پر افغانستان باندې د امریکا له نظامي برید او د کرزي دولت د رامنځته کیدو وروسته، نه یوازې دا چې زموږ وګړو له دغو تیرو دریو دورو جنایتکارانو خلاصون ونه موند، بلکې یو ځل بیا تور مثلث چې د هماغه جنایتکارانو او بشري حقوقو سرغړونکو جوړښت دی، د واک په ګدۍ کښیناستل او د دیارلسو کلونو په لړ کې نور هم وپړسیدل.