کی میان ابرهای تیره پنهان می شود

آسمان ما که با خون شهیدان روشن است

چهرهٴ آرام، پُر از صفا و صمیمیت با صدای مهربان و پُر طنينش که با اطمينان هرگز از خاطرهٴ يارانش محو نخواهد شد.

انجینر نصیرالله عبیدی ولد حاجی اول شاه عبیدی به تاريخ ۱۴ سنبلهٴ ۱۳۲۵ خورشيدی مطابق ٦ سپتمبر ۱۹۴٦ عيسوی در شوربازار کابل چشم به جهان گشود. وی از زمان کودکی طفل با متانت و باجرأت بود، مکتب ابتدائی خود را در عاشقان و عارفان تکميل نموده و دورهٴ ثانوی خويش را به ليسهٴ عالی غازی به اتمام رسانيده و متعاقباً شامل فاکولتهٴ انجنيری پوهنتون کابل گرديد. وی نظر به لياقتی که داشت در سال 1345 بورس تحصيلی اخذ نموده و عازم اتحاد شوروی (مسکو) گرديد. بعد از هفت سال تحصيل در رشته برق حرارتی به درجهٴ ماستری فارغ و دوباره به وطن برگشت. بعد از گذشتاندن دورهٴ مکلفيت در وزارت معادن و صنایع تعیین بست شده و بعد از مدتی به حيث مدير عمومی برق حرارتی در فابریکه کود و برق مزار مقرر گردید.

در اول ثور 1396روز جمعه حوالی ساعت یک بعد از ظهر، حمله انتحاری توسط طالبان در قول اردوی 209 شاهین صورت گرفت. به گفته رسانه های 130 تن کشته و 160 تن دیگر زخم برداشتند. ولی شاهدان عین آمار تلفات را بالاتر از این می دانند.

این اولین بار نیست که حمله بر مناطق نظامی و غیر نظامی صورت می گیرد در هر حمله بالاتر از صدها تن قتل عام می شوند. مسئله دردآور اینست که در هر حمله به طور اغلب فقیرترین افراد جامعه کشته، زخمی و دربدر می گردند.

در حمله انتحاری که در ۱۱ حوت ۱۳۹۵ بالای حوزه ششم امنیتی کابل واقع سرک دارالامان صورت گرفت، مانند گذشته بیشترین آسیب به غیر نظامیان رسیده و تعداد بیشماری کشته و یا زخمی شدند.

گزارشگر انجمن اجتماعی دادخواهان افغان به دیدار یکی از خانواده های قربانیان رفته و با آنان صحبت نموده است.

به تاریخ ۱۸ حوت ۱۳۹۵ به شفاخانه چهارصد بستر کابل حمله صورت گرفت که به گفته رسانه ها ۳۰ تن کشته و ۵۰ تان دیگر زخم برداشتند. این حمله حوالی ساعت ۹ صبح آغاز و الی ساعت ۳:۳۰ بعد از ظهر ادامه داشت. طبق معمول یک جریان جنایتکار باید مسئولیت این حمله را بدوش می گرفت، این بار داعش مسئولیت را پذیرفت.

در 17 حوت 1395 شش تن از اعضای سازمان ایتالیایی که در حمایت از زنان افغان کار می کنند بنام «CISDA» به افغانستان سفر نمودند. «انجمن اجتماعی دادخواهان افغان» و تعدادی از خانواده های قربانیان با این گروپ دیدار نمودند. اعضای «چیزدا» با ویدا احمد رییس «انجمن اجتماعی دادخواهان افغان» و بازماندگان قربانیان جنگ مصاحبه انجام دادند و آنرا در سایت «CISDA» و سازمان ایتالیایی دیگر «COSPE» به نشر رسانیدند. این مصاحبه که به زبان ایتالیایی می باشد اینجا نشر می شود:

نواب فرزند اسماعیل مرد ۴۴ ساله است که از جریان جنگ های ۱۳۷۱ تا امروز زندگی اسفبار داشته ودر شهر کهنه کابل زندگی می کند. او که یکی از بازماندگان قربانیان و شاهد زنده این همه جنایت و کشتار است در مورد وضعیت زندگی خود و خانواده اش چنین می گوید:

جنگ های تنظیمی در کابل و ولایات در کنار نابودی داشته های مادی و معنوی کشور،‌ خانواده های بیشماری را نیز در سوگ نشاند. بازگویی خاطرات آن دوره برای کسانی که عزیزان شان سلاخی شده اند، پر از درد است، بویژه زمانی که پدران و مادران داغدیده، قاتلان فرزندان خود را در پرده های تلویزیون تماشا می کنند که آزادانه زندگی نموده و در بلند ترین چوکی های دولت لمیده اند.

این شخص که در چوکات عکس اش قرار دارد . در سال 2001 مطابق 22 حوت 1380 خورشیدی در شهر کابل توسط افراد مزدور جهادی ابتدا یک شبانه روز در قید شان در حصه لب جر خیر خانه و بفردای آن در دهلیز خانه شان با کلاشنکوف در فرق این حاجی صاحب محمد آصف 65 ساله با ریش غلو فیر کردند و او را بعد توسط پسر ده ساله قاتل جهادی که( تبر چه )را بدستش دادند برادر بزرگ من را از بند بند استخوان با تبر جدا و در کنج حویلی شان مدت شش سال پنهانی گور کرده بودند من در همه جا به جستجوی برادرم بودم و پول تخمینی (ده هزار دالر)امریکایی را وعده داده بودم که هر کسی از زنده و مرده برادرم اطلاع بمن داد صاحب این مبلغ میگردد که بوعده خود نیز عمل کردم.