۱۶ سال قبل از امروز بربرصفتان طالبی به یکاولنگ یورش برده و با بیرحمی تمام بیش از ۳۰۰ تن از هموطنان ما را قتل عام کردند. در ۱۹ جدی ۱۳۷۹ یکاولنگ شاهد خونین‌ترین روز در تاریخش بود که معصوم‌ترین باشندگانش در خون نشستند. ماتمی که تا کنون نیز به هر صخره‌اش حک گردیده و تا روز دادخواهی و محکومیت ددمنشان گلیم غم آن جمع نخواهد شد.

طالبان به عنوان یکی از سیاه‌ترین نیروهای تاریخ ما جز قتل، وحشت، جهالت، زن‌ستیزی، نابودی آثار باستانی و به آتش کشیدن خانه‌های مردم هیچ ارمغان دیگری نداشتند. آنان با پول امریکا و حمایت پاکستان به میدان آمده و با توحش بی‌مانند چهارسال تمام بر سرزمین ما حاکمیت قرون‌وسطایی شان را به زور سرنیزه ادامه دادند. اکنون نیز هر روز ده ها غیر نظامی در انتحار و انفجار این لعنت‌شدگان تاریخ کشته می‌شوند.

پس از فروپاشی حاکمیت استبدادی طالبان و تشکیل حکومتی تحت حمایت امریکا نه تنها گامی در جهت تامین عدالت برداشته نشد، بلکه جنایتکاران چهار دهه گذشته بار دیگر با اکت و ادای روشنفکرانه و آرایش غربی بر گرده‌های مردم ما نصب شدند. نوکران خلقی و پرچمی روس در کنار شرکای جرم تنظیمی شان و تکنوکرات های بازگشته از غرب همراه با عناصر تاریخ‌زده طالبی در یک مغازله بیشرمانه هم دیگر را در آغوش گرفته و آخرین میخ را بر تابوت دموکراسی و عدالت کوبیدند. به دلیل همین سیاست برائت جنایتکاران از محاکمه و عدالت است که افغانستان روزتاروز در آتش جنگ و خشونت و بربادی و فساد غوطه‌ورتر شده می‌رود.

به حق مردم ما از دولت سهامی فعلی هیچ چشمداشتی برای تحقق عدالت و محاکمه جنایتکاران ندارند. دولت فاسد متشکل از بدنام‌ترین و منفورترین جنایتکاران و ناقضان حقوق بشر است که هر کدام با چنگال خونین خود در پست های بلند قضا، پارلمان و حکومت گرد آمده و برای ثروت‌اندوزی و تداوم سیه‌روزی ملت ما تلاش می‌کنند. امریکا و سایر مداخله‌گران با سرمایه‌گذاری روی این عناصر آنان را پرورش داده و برای حفظ منافع شان ازین مهره های کثیف سود می‌برند.

امروز با گذشت ۱۶ سال هنوز هر خانواده یکاولنگ ماتمدار است. برای کسانیکه پدر، برادر و نزدیکترین عزیزان شان بدست وحوش طالبی تیرباران شده باشند، معامله با طالبان زیر نام صلح بزرگترین خیانت پنداشته می‌شود. بازماندگان قربانیان در سراسر کشور جز محاکمه قاتلان و خاینان ملی به چیزی قانع نخواهند شد.

با آنکه «انجمن اجتماعی دادخواهان افغان» از بدو تاسیس تا اکنون در هر حرکت و برنامه اش، خواست های مشخص خود را ابراز داشته است، اینک نیز بار دیگر آنرا تکرار می‌کنیم و یقین داریم که روزی با اتکا به نیروی بزرگ مردم مثل بسا کشورهای دیگر درگیر جنگ، شاهد محاکمه عاملان این همه جنایت و تحقق عدالت خواهیم بود:

۱- ما خواهان برکناری فوری تمامی جنایتکاران دوران حاکمیت وطنفروشان خلق و پرچم، خرمستی های تنظیم‌ها، امارت وحشت قرون وسطایی طالبان و دوران بعد از آن تا امروز، از وظایف دولتی شان هستیم.

۲- ما خواهان محاکمه تمامی متهمان به جنایت و خیانت چهل سال اخیر در یک محکمه باصلاحیت و بیطرف ملی و بین‌المللی می‌باشیم.

۳- ما خواهان قطع فوری کشتار مردم غیرنظامی به وسیله نیروهای امریکایی و ناتو هستیم و باید جنایات جنگی این نیروها به دادگاه‌های جهانی کشانیده شود. دادن هرگونه مصونیت قضایی به آنان را خیانت به خون مردم خود می‌شماریم.

۴- ما خواهان کشف تمامی گورهای دسته‌جمعی کشف ناشده و بررسی جدی گورهای دسته‌جمعی کشفشده در هر دوره‌ای از جنایت می‌باشیم.

۵- ما نامگذاری اماکن و جادهها به نام جنایتکاران را شدیداً محکوم میکنیم و آن را توهین و بیحرمتی به خون شهیدان معصوم خود می‌دانیم.

۶- ما تقاضا داریم تا بنای یادبودی به نام ناپدیدشدگان گمنام اعمار گردد و محلهای به نام «مزار شهدا» مختص گردد تا اجساد گورهای دسته‌جمعی با اعزاز و اکرام در آن دفن گردند.

۷- ما از تمامی وطنداران خویش در سرتاسر افغانستان که برادران و خواهران، اقارب و عزیزان وجگرگوشههای خود را طی بیش از چهل سال اخیر از دست داده اند تقاضا مینماییم تا با ما تماس گیرند و چگونگی شهادت و ناپدید شدن آنان را با ما در میان گذاشته در تلاشهای ما به خاطر محاکمه عاملان این فجایع سهیم گردند.

۸- متحد شویم تا صدای ما رسا تر و نافذتر گردد!